Z ogromną przyjemnością pragniemy poinformować, iż jednomyślną uchwałą Zarządu Stowarzyszenia, wybitny zegarmistrz i konstruktor zegarów Pan Franciszek Wiegand został Honorowym Członkiem Polskiego Towarzystwa Zegarmistrzowskiego.
Cieszymy się, że możemy czerpać z bogatej wiedzy i doświadczenia tej niezwykle ważnej postaci w świecie zegarmistrzowskim.
Poniżej fotorelacja z wizyty członków stowarzyszenia oraz wręczenia pamiątkowego dyplomu.
Zapraszamy również do zapoznania się z krótką biografią Mistrza Franciszka Wieganda.
Franciszek Wiegand urodził się 22 lutego 1941 roku w Tarnowskich Górach w rodzinie rzemieślniczej. Jego ojciec, Ryszard, był znanym i powszechnie cenionym zegarmistrzem na terenie miasta i okolic w okresie międzywojennym i powojennym. Franciszek dzieciństwo, młodość oraz lata swojej wielkiej i błyskotliwej kariery zawodowej spędził w Tarnowskich Górach, gdzie uczęszczał do szkół, a także zgłębiał arkana sztuki zegarmistrzowskiej.
Początkowo interesował się samochodami i nawet myślał, aby tej dziedzinie całkowicie się poświęcić. Jednak w miarę dojrzewania i dorastania jego coraz większą pasją stały się zegary, co w dużym stopniu zawdzięczał swemu ojcu, który potrafił zarazić go bakcylem rzemiosła zegarmistrzowskiego. Właśnie ojciec w biografii Franciszka zapisał się jako pierwszy nauczyciel i promotor mistrzowskich osiągnięć i tytułów tego wybitnego tarnogórzanina. Egzamin na zegarmistrza zdał w 1962 roku w trakcie odbywania służby wojskowej, a egzamin mistrzowski złożył w roku 1967.
Całe życie poświęcił swojej największej pasji, jaką niewątpliwie było zegarmistrzostwo, naprawa i konstruowanie nowych zegarków. Przez wiele lat współpracował z ojcem, przyczyniając się w pewnym sensie do rozwoju jego firmy zegarmistrzowskiej; natomiast po jego śmierci, w 1980 roku, odziedziczył cały bogato wyposażony warsztat, w którym nadal pracuje, prowadzi ciekawe eksperymenty i realizuje najśmielsze pomysły twórcze z wcześniejszych lat.
Pewnego rodzaju odskocznię w życiu i działalności Franciszka Wiegannda stanowiła jego praca – na starcie w laboratorium pomiarowym w Fabryce Sprzętu Ratunkowego i Lamp Górniczych „FASER” w Tarnowskich Górach. Kolejne stanowisko, kierownicze, zajmował w laboratorium pomiarowym w Fabryce Urządzeń Górniczych” TAGOR”, co nie kolidowało z zasadniczym kierunkiem zainteresowań mistrza, lecz przeciwnie, pozwalało mu z większym zasobem wiedzy i doświadczeń żyć w świecie swych ukochanych zegarów.
Lista zasług i osiągnięć Franciszka Wieganda jest bardzo długa, toteż trzeba ją ograniczyć do tych najbardziej spektakularnych. Otóż w 1978 roku skonstruował (zupełnie samodzielnie) zegar astronomiczny, wprowadzając wiele ulepszeń do pierwotnego projektu i wykonując własnoręcznie wszystkie części. Wykonał własnoręcznie wiele zegarów z największą precyzją i starannością, co pozwoliło mu ubiegać się o tytuł Mistrza Rzemiosł Artystycznych, na który w zupełności zasługuje; w międzyczasie naprawił zabytkowe zegary na tarnogórskim rynku, na szkole w Tworogu i kościele w Miasteczku Śląskim, a także szafkowy zegar z 1726 roku, należący do rodziny Donnersmarcków ze Świerklańca.
W ostatniej dekadzie XX wieku uczestniczył w warsztatach „Projekt Polsko-Szwajcarski” Katowice 1996. W październiku 2000 roku otrzymał honorową odznakę rzemiosła, a nieco później dyplom za ekspozycję zegarów na wystawie „Brylantowy Czas” – Śląski Kongres i Targi Zegarmistrzów, Złotników i Grawerów, Katowice 2000/2001, zaś rok później dyplom „Za interesujące ekspozycje wspierające organizatorów w zakresie wspierania wyrobów branżowych”, Warszawa 2002. Ostatecznie za udział w licznych wystawach pt. „Złoto Srebro Czas” w Warszawie otrzymał najwyższe wyróżnienie w zawodzie zegarmistrza za całokształt pracy – „Złotą Pęsetę”, a w 2013 roku od Klubu Miłośników Zegarów i Zegarków dyplom za stworzenie latającego tourbillona. Firma zegarmistrzowska Wiegand istnieje już od ponad osiemdziesięęciu lat (nieprzerwanie od 1933 roku). Nadal kierowana przez Franciszka, działa jako prężny ośrodek sztuki rzemieślniczej na terenie Tarnowskich Gór, a nawet Śląska, jeśli nie Polski.
źródło: książka „Historia precyzyjnego zegara mechanicznego” Franciszek Wiegand
